Bicomponent vezels bestaan uit twee verschillende componenten die naast elkaar liggen. Deze vezels mogen later niet meer gescheiden worden. De twee componenten moeten een goede hechting vertonen om een stabiele verbinding te vormen. Anders worden de vezels gescheiden, wat kan leiden tot onvoldoende hechting en het onvermogen om overmatige mechanische krachten te weerstaan. Hieronder vindt u enkele toepassingen van deze vezels. Als je meer wilt weten, kun je dit artikel lezen!
Bicomponentvezels worden over het algemeen gemaakt van twee verschillende polymeren. Ze worden geproduceerd met behulp van een smeltspinsysteem en worden gevormd door het gelijktijdig spinnen van twee vezelcomponenten. Beide polymeren kunnen verschillende chemische samenstellingen en kristallisatiegraden hebben, wat kan resulteren in verschillende uitzetting en krimp. Deze vezels hebben ook verschillende patronen en configuraties. De doorsnede van tweecomponentenvezels hangt af van verschillende factoren, waaronder de polymeerverdeling, dosering en viscositeit.
Door de verschillende doorsneden van tweecomponentenvezels kunnen ze voor vele toepassingen worden gebruikt. Deze vezels kunnen gesegmenteerde taarten, kern-omhulsels, naast elkaar of eilanden-in-de-zee zijn. Deze vezels kunnen in verschillende toepassingen worden gebruikt, waaronder geavanceerd textiel, volumineuze goederen en microvezelstoffen. Veel bedrijven produceren verschillende soorten commerciële tweecomponentenvezels.
Bij het bepalen van de fysieke structuur van tweecomponentenvezels kunnen wetenschappers de chemische componenten identificeren via verschillende methoden, waaronder het gebruik van microscopische observaties. FTIR-spectra en EDS-analyse bieden de handigste manier om de twee componenten te bepalen. Geen enkele methode is echter voldoende om de eigenschappen van bicomponentvezels te bepalen. Daarom is een combinatie van verschillende technieken vereist om de samenstelling ervan te bepalen.
Bicomponentvezels kunnen worden geproduceerd door twee verschillende polymeren in twee afzonderlijke spinkanalen te spinnen. Dit kan in smelt of oplossing worden gedaan. Voor het bereiden van deze vezels worden verschillende spindopvormen gebruikt. Bereidingsmethoden voor tweecomponentenvezels omvatten elektrospinnen, smeltblazen, gelspinnen en gesponnen binding. Bicomponentvezels worden vaak geconjugeerde vezels genoemd.
De combinatie van kernmateriaal en schaalmateriaal biedt meerdere voordelen. Vergeleken met monocomponentvezels hebben bicomponentvezels superieure mechanische eigenschappen, verhoogde sterkte en verbeterde spinbaarheid. Deze vezels hebben meerdere toepassingen en zullen naar verwachting een revolutie teweegbrengen in de textielindustrie. Een van de belangrijkste toepassingen van tweecomponentenvezels zijn non-wovens. Dankzij de snelle non-woven technologie is er een enorme markt voor zachte non-woven stoffen. Tweecomponentenvezels lopen voorop als het gaat om het voldoen aan deze vraag.
